o bardzo dużej rozdzielczości obrazu
Encyklopedia PWN
materiały, na których otrzymuje się obrazy fotograficzne;
zawiesina bardzo rozdrobnionych halogenków srebra (najczęściej mieszaniny bromku i jodku, rzadziej chlorku lub chlorku i bromku) w żelatynie;
HDTV
ogólna nazwa systemów telewizyjnych pozwalających na uzyskanie obrazu o dużo wyższej jakości niż w systemach konwencjonalnych.
[ang. High Definition Television ‘telewizja o bardzo dużej rozdzielczości’],
ogół środków techn., procesów technol., materiałów i metod organizacyjnych służących zapisywaniu, gromadzeniu, powielaniu i udostępnianiu informacji, szczególnie pisanej (dokumenty, czasopisma nauk. i in., książki, mapy), w formie zminiaturyzowanych obrazów fotograficznych.
telekom. obrazy obiektów (powierzchni Ziemi, obiektów atmosferycznych, np. chmur), otrzymywane za pomocą aparatów (kamer) fotograficznych (fotografia lotnicza) oraz skanerów mono- i wielospektralnych (skaner), zainstalowanych na sztucznych satelitach krążących po orbitach przebiegających na wysokości 200–900 km i po orbicie geostacjonarnej na wysokości 35 786 km nad powierzchnią globu ziemskiego.
błona z warstwą promienioczułą na podłożu przezroczystym, mająca kontrastowość i rozdzielczość umożliwiające zapisanie i czytelne odwzorowanie obrazu o bardzo dużym stopniu zmniejszenia;
